Γεννήθηκα το 1973 στην Αθήνα. Σπούδασα στην Νομική Σχολή Αθηνών, απ’ όπου έλαβα το πτυχίο μου το 1996. Στη συνέχεια έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο (City University – επικοινωνία και ΜΜΕ) και στην Νομική Σχολή Αθηνών (Τομέας Ποινικού Δικαίου). Έλαβα τον μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στο Ποινικό Δίκαιο το 1999 και από το 2014 έχω αναλάβει την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής.
Από το 1999 ασκώ ενεργή δικηγορία, με ειδίκευση σε υποθέσεις ποινικού δικαίου και δικαίου των ΜΜΕ, έχοντας χειριστεί σημαντικές υποθέσεις στα ποινικά (κυρίως) ακροατήρια. Έχω ασχοληθεί όχι μόνο σε πρακτικό αλλά και σε θεωρητικό επίπεδο με το Ποινικό Δίκαιο, ενώ πρόσφατα συμμετείχα στην Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την εισαγωγή του μέτρου της ηλεκτρονικής επιτήρησης σε υπόδικους και καταδικασμένους και σε αντίστοιχη Επιτροπή για την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2019/1937/EE περί μέτρων προστασίας προσώπων που αναφέρουν παραβιάσεις του ενωσιακού δικαίου (whistleblowers).
Το 2017, μετά από 18 χρόνια ενεργού μαχόμενης δικηγορίας στα ακροατήρια, αποφάσισα να ασχοληθώ ενεργά με τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, με γνώμονα την αγωνία όλων μας για το μέλλον της Δικαιοσύνης και της δικηγορίας στην χώρα μας, ενόψει των αλλεπάλληλων επιθέσεων που αυτές δέχονται τα τελευταία χρόνια, με διάφορα κάθε φορά προσχήματα. Οι συνάδελφοί μου με τίμησαν με την ψήφο τους και εκλέχθηκα Σύμβουλος με τον συνδυασμό του Παναγιώτη Περάκη «Ανεξάρτητη Πρόταση».
Σήμερα, τέσσερα χρόνια αργότερα, και παρά τις προσπάθειες που και εγώ κατέβαλα ως μέλος του Δ.Σ., τα προβλήματα δυστυχώς παραμένουν και μάλιστα οξύνονται, λόγω και της πανδημίας του COVID-19. Τα νιώθουμε όλοι στην καθημερινότητά μας. Κάθε μέτρο και κάθε πολιτική που προωθείται έχει ως απώτερο στόχο την εξαφάνιση των μικρών γραφείων και του δικηγόρου, που ασκεί ατομικά το επάγγελμά του. Τελικός στόχος είναι η υπαλληλοποίησή μας. Ο Σύλλογός μας και όλοι εμείς πρέπει να γίνουμε πιο ενεργοί και πιο διεκδικητικοί απέναντι στην εκάστοτε πολιτική εξουσία, αν πρόκειται να επιβιώσουμε. Έχουμε μεγάλη δύναμη, την οποία πρέπει να χρησιμοποιήσουμε. Η αδράνεια και η απάθεια δεν αποτελούν επιλογή.